In deze serie vertellen NIP-psychologen uit verschillende werkvelden hoe hun werk er ten tijde van COVID-19 uitziet. Wat lukt wel, wat lukt niet en wat doen ze anders? NB: sommige verhalen gaan uit een situatie die inmiddels is veranderd onder invloed van versoepeling van maatregelen of een aanpassing van de Richtlijn GGZ en Corona, bijvoorbeeld waar het gaat om face-to-face contact.
'Entitlement' (recht hebben op of toe-eigenen)
Jügen Knobel: ‘In de samenleving lijkt chronische stress de ‘bubbel’ waarin we leven te versterken. Men koestert de relaties waarin men zich herkent en houdt het onbekende op afstand.’
'Mag niet van Mark Ruten'
Hanneke Visser: ‘Als schoolpsycholoog breng ik, samen met docenten, in kaart welke groepen leerlingen er zijn en wat zij nodig hebben. Er zijn leerlingen uit kwetsbare gezinnen.’
De 'crux'
Nicole Gordon: ‘Nu eet ik op dezelfde plek als waar ik een aantal uur eerder een beladen gesprek heb gevoerd met een cliënt. De letterlijke afstand tot werk ontbreekt.’
'Ja, het is zwaar (voor haar!)'
Wouter Schoonman: ‘Mijn lief werkt in een groot Academisch ziekenhuis als ic-verpleegkundige. Toen de eerste gevallen in Wuhan bekend raakte, vond zij de ophef maar overdreven.’
Binnen no time online
Anette Pet: ‘We werken met een kwetsbare doelgroep. Dus al heel in het begin, toen de eerste coronagevallen in Nederland waren gevonden, wisten we dat we er iets mee moesten.’
Verspreid de liefde, maar wel met verstand
Toon Taris vraagt zich af of hardwerkende medewerkers niet meer last dan gemak hebben van controlfreakerige contactmomenten met hun leidinggevende.
Roeien in tijden van corona
Anneke Vinke vindt dat therapie in tijden van Corona roeien is met de riemen die we hebben. Maar wat zal ze blij zijn als we weer aan land kunnen en het gewone werk voortgezet kan worden.
Digitale groepsdynamica
‘Hallo, zien (en horen) jullie mij?’ Veel van deze zinnen worden uitgesproken bij de opstart van een digitale groep. Arbeid- en Organisatiepsycholoog Monique Bekker legt uit waarom digitale verbondenheid meer dan ooit belangrijk is.
Wat doe je als iemand een gevaar is voor anderen, maar dat zelf niet snapt?
Ouderenpsycholoog Marije Veenstra werkt met demente ouderen. Ze vertelt hoe ze in het verpleeghuis probeert mensen zo veel mogelijk op hun kamer te houden, zonder de deur op slot te doen.
- Lees het hele verhaal – Marije Veenstra (uit de NOS-serie In de frontlinie)
Mijn stoornis is nu een RIVM-richtlijn
Yaron Kaldenbach werkt met kinderen, en merkt dat ze allemaal anders reageren op deze crisis. Een van zijn cliënten met smetvrees merkt op: “mijn stoornis is nu een RIVM-richtlijn”.
Ik blijf niet thuis!
Toen ze tweeëneenhalf jaar geleden de verpleging vaarwel zegde voor de A&O-psychologie vond Marita van Polen het onzin als mensen zeiden dat zorg in je bloed zit. Maar tijdens deze corona-crisis wil ze maar 1 ding: zorgpersoneel ondersteunen.
Balans zoeken tussen nabijheid en afstand
Ouderenpsycholoog Marije Veenstra: “Als je hoort dat op sommige plekken een vijfde tot de helft van de bewoners overlijdt, houd je als ouderenpsycholoog je hart vast. Steeds weer maak je de afweging: is het noodzakelijk om contact te hebben of kan het ook op afstand?”
- Lees het hele verhaal – Marije Veenstra (uit de NOS-serie In de frontlinie)
